ႏွစ္ကာလေတြဟာ ဘက္ဂီယာထိုးျပီး
ျမိဳ႕ကေလးဆီေရာက္သြားတယ္
ႏွစ္ထပ္အိမ္ကေလး ျပတင္းေတြ
အကုန္ဖြင့္ထားတယ္
ဟင္းအိုးထဲက ဟင္းနံ႕ေတြ
ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္
ေရပိုက္ေခါင္းက ေရေတြ
ထြက္က်ေနတယ္
ၾကိဳးတန္းမွာ အ၀တ္စိုေတြ
လွန္းထားတယ္
သူက ပိုစတာၾကီးတစ္ခ်ပ္ေရးလို႔
သူမက ေရခ်ဳိးျပီးစ
ပုခက္ထဲမွာ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနရဲ႕။
ႏွစ္ကာလေတြ ဂီယာေျပာင္းျပီး
သူ႔ မူလေနရာကို
ျပန္ေရာက္လာတယ္။
ႏွစ္ထပ္အိမ္ကေလး ျပတင္းေတြ
အကုန္ပိတ္ထားတယ္
အိမ္ထဲမွာ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု
ဓာတ္ပံုေရွ႕မွာ သူရယ္
ကေလးေတြရယ္ ျငိမ္လို႔
ညၾကီးမင္းၾကီး အျပင္မွာ
သစ္ရြက္ေတြ ေႂကြေနသလား
မသိဘူး။ ။
2002.5.31
အျပင္မွာ သိပ္ေအးသည္။ ျပတင္းေပါက္ေတြကို ပိတ္ထားရသည္။ ညသည္ တိတ္ဆိတ္၍သာ။ ကေလးေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေန ၾကျပီ။ အေမက သူ႔ေျမးေတြကို ေခ်ာ့ေမာ့ကာသိပ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေရးမ၀။ အိပ္စက္လိုက္ရမလား။ ဟိုဖက္အတြင္း ခန္းထဲမွာ သူရွိေနသလိုလို။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသလိုလို။ အ၀တ္အစားေတြ မီးပူထိုးေနသလိုလို။ ဒါမွမဟုတ္ ေရပိုက္ေခါင္းကို သြားပိတ္ေနသလား။ ဗာဒံရြက္ေတြ ေႂကြလွ်င္ မနက္လင္းေတာ့ သူတံျမက္စည္းနဲ႔လွည္းမွာပဲ။ ညည မိုးခ်ဳပ္အျပင္ထြက္ ကေဖးဆိုင္ထိုင္တာ သူမၾကိဳက္။ သူမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ လက္ခံလို႔မရ။ အျပင္မွာ သိပ္ေအးသည္။ ေဆာင္းေႏွာင္း ေဖေဖာ္၀ါရီ။ ။
မ၀င္းေမ(ေနမ်ဳိး) 